Van Nicaragua naar Honduras via El Salvador!

Na een maand in Panama en Costa Rica gespendeerd te hebben werd het tijd de 'wat meer dubieuze' landen van Centraal Amerika te ontdekken, zoals el Salvador en Honduras met een groepsreis van G Adventures. Of ik ook bang was? Totaal niet; had mijn grenzen al zo vaak verlegd tijdens deze reis dat ik inmiddels alles aan kan ;-) (uiteraard sarcastisch).

Vanuit Costa Rica richting Nicaragua gegaan met een nogal typische grensovergang. Buitenom dat je een kilometer lang met je backpack in de brandende zon moest lopen werd onderweg je temperatuur opgenomen en kreeg je je gezondheidsverklaring (dat je bijv geen ebola hebt). Heel doorzichtig allemaal.. Eerst zijn we richting Ometepe in Nicaragua gegaan waarbij we bij mensen thuis zouden slapen. Ometepe is een eiland bestaande uit twee vulkanen gelegen in het grootste meer van Centraal Amerika. Je kan een van deze vulkanen beklimmen, maar ik ben zoals de meesten wel zullen inschatten te lui aangelegd om 6u lang opwaarts te lopen. Hier dus voornamelijk dieren gespot en 1 specifieke soort had een oogje op mij; minuscule muggen. Heb hier ongeveer 300 kleine muggenbulten opgelopen die de opvolgende week mij nog vaak uit mijn slaap hebben gehouden. Heerlijk ;-)! In Nicaragua ben ik tevens naar Granada geweest; een kleurrijk en gezellig stadje. Diverse parken worden omringd door fel gekleurde huizen en gezellige, knusse restaurants. Hier dan ook heel erg genoten van het goede eten, live muziek op straat en typische Nicaraguaanse markten met halve varkens omringd door vliegen; iehl! Als laatste stop zijn we in Leon en Poneloya (strand, Pacifische kust) geweest. Onderweg hier naar toe had ik besloten toch nog te gaan boarden vanaf de vulkaan Cerro Negro. Hoewel mij was verteld deze vulkaan 170m hoog is en ik mezelf wel genoeg had uitgedaagd met de Tarzan swing in Costa Rica, wilde ik deze ervaring toch echt mee maken (het was immers een van mijn Bucket list activiteiten op mijn Lijst van Centraal Amerika). Na een uur opwaarts lopen (toch nog mijn hike gedaan met mijn luie kont) en een kleine paniekaanval, omdat ik steeds uitgleed over de losse rotsen, waren we uiteindelijk op 730m hoogte (!). Dat was mij toch even niet verteld dat je vanaf 730m zou gaan boarden en de hike aardig pittig zou zijn. Daar sta je dan met je knikkende knieën naast kraters waar de stoom uitblaast en inmiddels ook uit mijn oren van angst; hoe kom ik in godsnaam nog veilig beneden?! De enige manier was toch echt het boarden en na wat veiligheidsinstructies (ga niet te hard anders gebeuren er ongelukken) ben ik dan uiteindelijk van de Cerro Negro afgeboard. Dit ging natuurlijk niet zonder problemen, aangezien ik halverwege de tocht naar beneden midden op een krater af ging en het mij niet meer lukte om te remmen (het had geregend, waardoor er geen los zand was om af te remmen). En geloof mij, het gaat echt heel hard! Vervolgens heb ik mijn handen maar gebruikt om af te remmen (welke je moet gebruiken om te sturen) en kwam ik half zijwaarts, nogal kneuzig, terecht. Ach, mezelf snel weer herpakt en verder geboard van de vulkaan. Eenmaal beneden trilden niet alleen mijn knieën, maar mijn hele lijf en kon ik zelfs uit mijn oren het zwarte zand halen. Maar wat een gave ervaring was dit! In Poneloya heb ik de adrenaline maar wat laten zakken door op het strand te gaan liggen.

Onze weg werd vervolgd richting El Salvador, een land welke ik zoals Honduras, niet als klein blond Westers meisje alleen durfde te trotseren. Zowel Suchitoto als Ataco waren twee hele knusse, gezellige dorpjes. Ik heb mensen nog nooit zo gelukkig en vrolijk mee gemaakt als hier in El Salvador. De gehele dag is muziek te horen en hangen veel mensen op straat. Vele huizen zijn beschilderd met hele mooie tekeningen gemaakt door kunstenaars. Waar het ene huis vol katten is geschilderd, bevat het andere huis weer een boom vol met levensvragen. Hier tevens de heerlijke lokale pupusa's (soort van tortilla's met kaas en eventuele groenten er in) op en zelfs zelf mogen maken in een restaurant. Naast winkelen en typische klederdracht te passen (zie foto Facebook) hele leuke avonden vol mojito's gehad met een aantal van de groepsleden. Ik heb gelukkig een hele leuke kamergenote en diverse anderen groepsleden, waarmee ik soms op de grond lig van het lachen. Latere foto's zullen dit nog wel uitwijzen ;-).

Na El Salvador zijn we richting Honduras gegaan welke op internet staat beschreven als het gevaarlijkste land ter wereld. Naast dat er vele (politie)mannen met geweren op straat lopen en met je flirten en jij maar terug flirt uit angst, voelde het toch niet heel onveilig aan. Hier de prachtige Maya ruïnes bezocht (ik en mijn kamergenoten bedachten dat een festival hier wel echt top zou zijn, nadere plannen volgen nog ;-)) en het rekenen van de Maya's geleerd. Mooie intacte piramides en pilaren vol met gegraveerde tekeningen gezien. In Honduras tevens nog salsa les gekregen en kreeg zelfs complimenten of ik aan salsa les doe thuis. Yeah, voelde mezelf toch even een ware Shakira met mijn 'hips don't lie' haha.

Mijn weg is verder vervolgd richting Guatemala, maar daar over meer in mijn volgende blog incl Belize als je nog zin hebt om te lezen ;-). Hasta luego!